Goa

Geschiedenis opvang Stray AssistGoa is de kleinste provincie van India met een totale mensen bevolking van 1.8 miljoen. Het is een prachtig aan het strand gelegen provincie met een rijke en gevarieerde geschiedenis. Gedurende zo’n 400 jaar was Goa gekolonialiseerd door de Portugezen en die zijn pas in 1961 vertrokken. Vele Goanen spreken nog steeds Portugees en er zijn prachtige koloniale gebouwen. Het klimaat in Goa varieert van 24 graden tot ca. 40 graden. De moessontijd duurt van juni tot en met september. In deze periode valt de hele jaarlijkse hoeveelheid neerslag; de rest van het jaar is het praktisch droog.Het is niet met zekerheid te zeggen hoeveel honden er in India zijn, schattingen lopen uiteen van 25 tot 50 miljoen. Dat klinkt veel maar dit land heeft 1.3 miljard mensen en aangezien veel straathonden van afval leven zijn zulke aantallen zeker aannemelijk. In Goa leven er tenminste 30,000 honden op straat. In verhouding tot de rest van het land lijkt dit niet zo veel maar de honden hebben het erg zwaar in Goa.Goa is namelijk een zeer populaire vakantiebestemming voor zowel buitenlanders als Indiërs zelf. In het toeristenseizoen, tussen november en maart zwelt de bevolking aan met een half miljoen buitenlanders en 5 miljoen Indiase toeristen.Tijdens de vakantie consumeren mensen meer dan gewoon en produceren dus ook extra veel afval. Dit betekent dat in het toeristenseizoen de meeste straathonden (en katten en koeien) redelijk aan voedsel kunnen komen. Echter, wanneer het toeristenseizoen ten einde loopt vermindert de hoeveelheid voedsel.In eerste instantie bracht de contactpersoon dieren naar het plaatselijke asiel om gesteriliseerd te worden en verzorgde ze dan thuis. Al gauw kwamen mensen uit het dorp naar haar toe als honden ziek of gewond waren. India heeft een enorm te kort aan dierenartsen en die zijn sowieso niet beschikbaar in de avonden en het weekeinde. Dus gaandeweg leerde zij zelf hoe ze eerste hulp kon bieden en bouwde enkele kennels zodat dieren een paar dagen konden blijven om aan te sterken en te genezen van de sterilisatie. Een paar jaar geleden ging plotseling het plaatselijke asiel dicht waardoor alle sterilisaties stil kwamen te liggen. Met hulp van AAI en dierenarts vrijwilligers uit Nederland is de vrijwilligster toen begonnen met het steriliseren van honden en katten vanuit haar huis. Zij is toen een samenwerking aangegaan met een Goaanse dierenvriend en inmiddels staat er een klein kliniekje met enkele kennels. Daar werken nu twee Indiase dierenartsen full-time, die regelmatig bijgestaan worden door Nederlandse vrijwilligers. Maandelijks steriliseren ze tussen de 200 en 300 honden en katten. Daarnaast behandelen ze ook nog zo’n 150 a 200 dieren per maand. De meeste behandelingen betreffen grote maden, wonden, botbreuken en schurft maar er worden ook veel pups en puber-teefjes gedumpt, bijna altijd uitgehongerd en vaak gewond. Onze contactpersoon probeert zoveel mogelijk honden ter plaatse te huisvesten. Voor de kleine pups (en kittens) lukt het meestal wel om een redelijk huis te vinden. Volwassen honden worden waar mogelijk terug op straat gezet. Helaas is er een groepje gedumpte honden die niet terug op straat kunnen worden gezet, omdat zij niet op straat zijn opgegroeid en dus niet de vaardigheden hebben om op straat te overleven. Voor deze honden is het heel erg moeilijk om lokaal huizen te vinden. In samenwerking met AAI plaatste ze enkele van deze honden in Nederland. Hoewel het slechts een druppel op een gloeiende plaat was, zorgde dit voor doorstroom waardoor er iedere keer weer een plekje vrij komt voor een nieuw hond die dat hoog nodig heeft.De meeste honden uit India stammen af van een lokale primitieve windhonden soorten. Ze zijn vaak kortharig, energiek, alert en erg slim. Het zijn over het algemeen sociale honden die goed met kinderen overweg kunnen. Indiase honden hebben praktisch geen last van aandoeningen en ziektes zoals die veel voorkomen bij rashonden en worden meestal probleemloos tamelijk oud. De honden die naar Nederland mochten komen leefden voor die tijd tenminste 4 maanden bij lokale vrijwilligers in hun vervallen maar prachtige koloniale woning waar zij een onderzoeksbureautje hebben. De honden leven daar te samen met zo’n 20 in leeftijd variërende andere opvanghonden en soms een kat. Bij het onderzoeksbureautje werken ook een aantal mensen en omdat de honden vrij rondlopen hebben ze veel contact met mensen en zijn daardoor meestal goed gesocialiseerd. Iedere dag gaan vrijwilligers met de hele groep wandelen. Gedurende de 90 minuten lange wandeling lopen de honden los.O.a. m.b.v. de donaties van AAI en de Nederlandse dierenartsen die regelmatig komen helpen worden maandelijks ca. 80 honden gesteriliseerd.Strayassist heeft in 2019 1200 honden en katten gesteriliseerd, 1500 zieke en gewonde honden behandeld en 2000 honden gevaccineerd tegen Rabiës, Parvo en Hondenziekte. Dankzij deze vaccinaties die al vele jaren plaatsvinden, is het aantal honden met Parvo en Hondenziekte enorm gedaald en zijn en waren er in 2019 slechts drie honden met Rabiës aangetroffen, terwijl dat in de voorgaande jaren 15 waren.

Verder heeft Strayasssist een groep mensen geregeld die tijdens het regenseizoen de honden die op het strand leven voeren. Al deze honden zijn gevaccineerd en gesteriliseerd. Dit programma heeft in 2019 uiteindelijk geleid tot een veel kleiner aantal puppies en zieke en stervende honden op de stranden.Uit eigen middelen heeft Strayassist In 2019 een dierenarts in dienst genomen evenals 4 dierenarts assistentes en een parttime chauffeur om de dieren te vervoeren.

GOA nieuws 2023

Er zijn helaas nieuwe ontwikkelingen bij de opvang in Goa.

Helaas is het jaar 2023 bijzonder slecht gestart voor Stray Assist. Begin januari is de huisbaas begonnen om alle bomen in de tuin te kappen en heeft de prachtige tuin helemaal vernield.
Plotseling had hij besloten om het hele dak te vernieuwen, heeft alle dakpannen verwijderd, heeft alle gestript en gaat het hele gebouw bespuiten met een heel giftig mengsel waar onder andere verbrande olie in zit, in de hoop termieten te kunnen voorkomen.
Stray Assist zit daar met zo'n 30 honden, 3 katten en 3 kippen, de kliniek en de eigen leefruimte, alles staat letterlijk buiten. De huisbaas had de mensen niet geïnformeerd.

Gelukkig zijn de Nederlandse vrijwilligers Sabina en Derk in Goa en samen met Dr Surekha, Savita, Rupa, Mangaru, Antu and Chandan proberen ze uit alle macht om nog iets van normaliteit te handhaven en vooral de kliniek door te laten lopen. De huisbaas heeft inmiddels ook alles van de kliniek buiten gezet. Ze zijn buiten gewoon doorgegaan en zijn op zoek naar een plek waar verder kunnen gaan met steriliseren en het behandelen van de honden.
Zoals Derk het verteld, is de “man met het zweepje” (de landlord dus) hier begonnen met een grote renovatie. Dachten we eerst nog dat hij alleen de tuin ging “ruïneren”, bleek dat hij dat met deze hele kapitale villa ging doen… Dat ziet hij niet natuurlijk zo, dit is groot onderhoud dat heel erg hard nodig was. Zijn manier van werken is kortweg “apart” te noemen. Zijn werkjongens hakken met de hand een boom om, laten alles liggen omdat ze dan weer het dak op moeten om de dakpannen eraf te halen. Als een gedeelte van de dakpannen eraf is, wordt de watervoorraadvat van het dak gehaald en daarna worden er weer bomen gehakt, een omheining gemaakt, een carport afgebroken of de dakpannen er weer opgelegd. Het laatste nieuws? Heet van de pers? Zijn werkjongens hebben net ontslag genomen! Volgens de “man met het zweepje” omdat ze een betere job konden krijgen, volgens de opzichter omdat ze gek werden van de “man met het zweepje”. Deze man had namelijk zelfs een levende prikklok aangesteld. Deze is er ‘s morgens als eerste en moet noteren wie wanneer komt én weer weggaat.
Ik hoop dat dit het begin van Karma is ??

Maar kan zoiets nu eigenlijk? Ja! Volgens de “man met het zweepje” in ieder geval wel. Hij zegt dat ie deze grote renovatie vorig jaar aangekondigd heeft. Maar dit vertelde hij de laatste 10 jaar al, dus niemand nam dat serieus. Helaas, nu moeten we het wel serieus nemen… De eigenaren huren dit huis al 17(!) jaar, maar iets van huurbescherming is dus ver te zoeken.

Ik ga dit verhaal vooral toespitsen op de kliniek, want daarvoor zijn we hier natuurlijk. De eerste weken waren ook heftig. Inwerken, mensen en dieren leren kennen, medische handelingen een beetje snappen, beslissingen nemen over leven en dood, mensen motiveren en aansporen, vervelende eigenaren zeggen dat ze beter op hun dieren moeten passen én versteld staan van alles wat hier binnengebracht wordt. Maar daar hebben jullie foto’s van gezien. Dit liep allemaal best wel lekker, tot eind december.

Toen werd de eerste boom gekapt. De vijgenboom bij de grote trap bij de vooringang van het huis. Jammer, want elke nacht kwamen de vleermuizen hier lekker van eten. Een beetje voorstelbaar was het ook, omdat deze boom wel erg dicht tegen het huis aanstond. Maar dat was dus niet het enige, de hele tuin werd geruïneerd, echt geruïneerd. Bijna alles werd omgehakt en de stammen en de takken bleven gewoon liggen. Dit kappen was noodzakelijk omdat de bomen óf scheef stonden, óf omdat ze te korte wortels hadden óf omdat ze niet mooi genoeg waren. Volgens hem. Maar hij gaat er een geweldig mooie nieuwe tuin voor in de plaats aanleggen! Yes! Praise the landlord!
En dan begint hij begin januari de dakpannen eraf te halen en moeten wij alle spullen die voor in het huis staan, naar het achterste gedeelte van het huis brengen. En dat is veel! Alles wat in het huis staat moet nu ondergebracht worden in ongeveer 1/5 van het hele huis, inclusief de ongeveer 25 “huishonden” en 3 katten. Maar gelukkig mag de kliniek doordraaien!
En wat er daarnaar gebeurt kan alleen maar omschreven worden als een nachtmerrie:

De eigen honden mogen nog maar in een klein gedeelte van de tuin en in het achterhuis ? de honden mogen helemaal niet meer binnen ? de honden mogen ook niet meer in de tuin ? de honden mogen dus alleen nog maar op straat en achter op het veld ? de honden mogen ook niet meer op straat en op het veld (want ze lopen door het hele dorp, nee dus), en er wordt nu een omheining voor ze gebouwd ? de kliniek mag nog doordraaien, maar geen reclame maken (doen we ook nooit) ? er mogen geen nieuwe patiënten komen ? de kliniek mag helemaal niet meer open ? de “inpatients” mogen ook niet meer in de kennel en moeten losgelaten worden ? de “inpatients” mogen toch blijven, maar hun kennel wordt voor de helft afgebroken ? de kliniek moet helemaal verdwijnen uit het huis ? de jongens die de dieren verzorgen mogen ook niet meer in het huis slapen ? of toch wel ? of toch weer niet ? of wel?

Kortom het is een heel groot drama met nog weinig zicht op een goede uitkomst.

In een eenvoudige ruimte worden maandelijk zo’n 200 a 300 dieren onvruchtbaar gemaakt.

De Indiase dierenartsen werken samen met Nederlandse dierenarts vrijwilligers. Ondanks beperkte middelen staat dierenwelzijn hoog in het vaandel dus hygiene en minimaliseren van pijn is belangrijk.