Goa

Goa is de kleinste provincie van India met een totale mensen bevolking van 1.8 miljoen. Het is een prachtig aan het strand gelegen provincie met een rijke en gevarieerde geschiedenis. Gedurende zo’n 400 jaar was Goa gekolonialiseerd door de Portugezen en die zijn pas in 1961 vertrokken. Vele Goanen spreken nog steeds Portugees en er zijn prachtige koloniale gebouwen. Het klimaat in Goa varieert van 24 graden tot ca. 40 graden. De moessontijd duurt van juni tot en met september. In deze periode valt de hele jaarlijkse hoeveelheid neerslag; de rest van het jaar is het praktisch droog.

Het is niet met zekerheid te zeggen hoeveel honden er in India zijn, schattingen lopen uiteen van 25 tot 50 miljoen. Dat klinkt veel maar dit land heeft 1.3 miljard mensen en aangezien veel straathonden van afval leven zijn zulke aantallen zeker aannemelijk. In Goa leven er tenminste 30,000 honden op straat. In verhouding tot de rest van het land lijkt dit niet zo veel maar de honden hebben het erg zwaar in Goa.

Goa is namelijk een zeer populaire vakantiebestemming voor zowel buitenlanders als Indiërs zelf. In het toeristenseizoen, tussen november en maart zwelt de bevolking aan met een half miljoen buitenlanders en 5 miljoen Indiase toeristen.

Tijdens de vakantie consumeren mensen meer dan gewoon en produceren dus ook extra veel afval. Dit betekent dat in het toeristenseizoen de meeste straathonden (en katten en koeien) redelijk aan voedsel kunnen komen. Echter, wanneer het toeristenseizoen ten einde loopt vermindert de hoeveelheid voedsel.

In eerste instantie bracht de contactpersoon dieren naar het plaatselijke asiel om gesteriliseerd te worden en verzorgde ze dan thuis. Al gauw kwamen mensen uit het dorp naar haar toe als honden ziek of gewond waren. India heeft een enorm te kort aan dierenartsen en die zijn sowieso niet beschikbaar in de avonden en het weekeinde. Dus gaandeweg leerde zij zelf hoe ze eerste hulp kon bieden en bouwde enkele kennels zodat dieren een paar dagen konden blijven om aan te sterken en te genezen van de sterilisatie. Een paar jaar geleden ging plotseling het plaatselijke asiel dicht waardoor alle sterilisaties stil kwamen te liggen. Met hulp van AAI en dierenarts vrijwilligers uit Nederland is de vrijwilligster toen begonnen met het steriliseren van honden en katten vanuit haar huis. Zij is toen een samenwerking aangegaan met een Goaanse dierenvriend en inmiddels staat er een klein kliniekje met enkele kennels. Daar werken nu twee Indiase dierenartsen full-time, die regelmatig bijgestaan worden door Nederlandse vrijwilligers. Maandelijks steriliseren ze tussen de 200 en 300 honden en katten. Daarnaast behandelen ze ook nog zo’n 150 a 200 dieren per maand. De meeste behandelingen betreffen grote maden, wonden, botbreuken en schurft maar er worden ook veel pups en puber-teefjes gedumpt, bijna altijd uitgehongerd en vaak gewond. Onze contactpersoon probeert zoveel mogelijk honden ter plaatse te huisvesten. Voor de kleine pups (en kittens) lukt het meestal wel om een redelijk huis te vinden. Volwassen honden worden waar mogelijk terug op straat gezet. Helaas is er een groepje gedumpte honden die niet terug op straat kunnen worden gezet, omdat zij niet op straat zijn opgegroeid en dus niet de vaardigheden hebben om op straat te overleven. Voor deze honden is het heel erg moeilijk om lokaal huizen te vinden. In samenwerking met AAI plaatste ze enkele van deze honden in Nederland. Hoewel het slechts een druppel op een gloeiende plaat was, zorgde dit voor doorstroom waardoor er iedere keer weer een plekje vrij komt voor een nieuw hond die dat hoog nodig heeft.

De meeste honden uit India stammen af van een lokale primitieve windhonden soorten. Ze zijn vaak kortharig, energiek, alert en erg slim. Het zijn over het algemeen sociale honden die goed met kinderen overweg kunnen. Indiase honden hebben praktisch geen last van aandoeningen en ziektes zoals die veel voorkomen bij rashonden en worden meestal probleemloos tamelijk oud. De honden die naar Nederland mochten komen leefden voor die tijd tenminste 4 maanden bij lokale vrijwilligers in hun vervallen maar prachtige koloniale woning waar zij een onderzoeksbureautje hebben. De honden leven daar te samen met zo’n 20 in leeftijd variërende andere opvanghonden en soms een kat. Bij het onderzoeksbureautje werken ook een aantal mensen en omdat de honden vrij rondlopen hebben ze veel contact met mensen en zijn daardoor meestal goed gesocialiseerd. Iedere dag gaan vrijwilligers met de hele groep wandelen. Gedurende de 90 minuten lange wandeling lopen de honden los.

O.a. m.b.v. de donaties van AAI en de Nederlandse dierenartsen die regelmatig komen helpen worden maandelijks ca. 80 honden gesteriliseerd.

In een eenvoudige ruimte worden maandelijk zo’n 200 a 300 dieren onvruchtbaar gemaakt.

De Indiase dierenartsen werken samen met Nederlandse dierenarts vrijwilligers. Ondanks beperkte middelen staat dierenwelzijn hoog in het vaandel dus hygiene en minimaliseren van pijn is belangrijk.